مى سزد گر ساقى امشب باده در ساغر بريزد(ولادت امام موسي كاظم(ع) )
یارب از کینه همسر جگرم می سوزد
من از این یار ستمگر جگرم می سوزد
دیده پراشک لبم خشک و رخم برروی خاک
سینه ام گشته پر آذر جگرم می سوزد
همچو مرغی که پرش سوخته از اتش زهر
کنج حجره زده پر پر جگرم می سوزد
بر روی خاک زمین پا کشم پس چه کنم
که من تشنه لب آخر جگرم می سوزد
شرر زهر جفایش فراموشم شد
چون ز شادیش فزونتر جگرم می سوزد
به جوانی نه از دوره طفلی به خدا
از غم وغصه دیگر جگرم می سوزد
خود جوانمرگ رضایم ولی در دم مرگ
به جوانمرگی مادر جگرم می سوزد
یاد آن کوچه و آن سیلی وآن روی کبود
آیدم تا که به خاطر جگرم می سوزد
یاد آن لحظه که گم کرد ره خانه خود
به پریشانی مادر جگرم می سوزد
مادرم نقش زمین گشت علی آه کشید
من ز سوز دل حیدر جگرم می سوزد
التماس دعا
شروع به کار مجدد
دوبیتی های پینه بسته
اي واي مادرم...
شعروگرافي گیسوی پریشان تو ...
شعروگرافي پاييز
اگر مرگ نبود
روزی خواهم آمد
بهار زندانی
توهين به رسول مهرباني
زندگی نامه سهراب سپهری
شعر محبت آمیز از وحشی بافقی
منت خدای را...