مى سزد گر ساقى امشب باده در ساغر بريزد(ولادت امام موسي كاظم(ع) )
در من انگار غزل زخمی و عصیانی شد
خاک تبدار دلم سخت ، بیابانی شد
تو به من جراَت پرواز کبوتر دادی
که تمام غزلم جامه ی عریانی شد
رفتنت زمزمه ی کوچ پرستوها بود
آسمان ابر شد و لهجه ی بارانی شد
گونه هایم به خدا سخت کبودی دارد
چهره ام شکل همان مرد که می دانی شد
کاشکی، آینه ها فاصله را می گفتند
آه، این فاصله ی عشق چه طولانی شد
کوچه با همهمه ی شوق رسیدن ها گفت
انتظار و تب من واژه ی کنعانی شد
ساعتم لحظه ی بی ثانیه را آهنگ است
وقت تنگ است، بیا لحظه ی مهمانی شد
فصل پر گریه و شبهای دراز بی تو
محو،در سینه ی سوزان پریشانی شد
باز هم رهگذر خسته ی شب جامانده
از قطاری که پر از کوپه ی پنهانی شد
محمدحسن اسفندیارپور
شروع به کار مجدد
دوبیتی های پینه بسته
اي واي مادرم...
شعروگرافي گیسوی پریشان تو ...
شعروگرافي پاييز
اگر مرگ نبود
روزی خواهم آمد
بهار زندانی
توهين به رسول مهرباني
زندگی نامه سهراب سپهری
شعر محبت آمیز از وحشی بافقی
سیاسی ست... 
عروسك پشت پرده(صادق هدايت)