مى سزد گر ساقى امشب باده در ساغر بريزد(ولادت امام موسي كاظم(ع) )
خوش است با همه، از هر زبان، روايت عشق
ولى روايت آن چشم مهربان خوش تر
شهريور که تمام شود حسين منزوى شصت و هشت ساله مى شود، دريغ که مرگ، او را عزيز کرد!
و مرگ همه را عزيز مى کند.
انگار اصلا و ابدا او نبوده که روزگارى بيرون انجمن هاى ادبى در خلوت و سکوت، تنها مى نشست و آقايان تريبون هاى موروثى آبائى را دوقبضه به خانه پدرى مى بردند.
اين کتاب بيست و چندسال پيش چاپ شده و تا زنده بود هنوز مى شد چاپ اولش را از کتابفروشى هاى انقلاب خريد همانطور که من خريدم.
مرگ، طرفه حکايتيست، حالا کجاست که ببيند ناشران براى چاپ آثار منحصر شده اش سرودست مى شکنند و شاعران براى همخاطرگى با او مسابقه مى دهند؟ شانسى که منوچهر نيستانى پس از مرگ هم نداشت
. راستى کسى از خالق غزل "از دست رفيقان چه بگويم گله يى نيست" خبرى دارد؟
تنهاست مثل همه آنها که از حنجره تغزل سرودند و شاعرى را به پول خوشمزه ترانه سازى و پست هاى دولتى نفروختند.
منبع: سایت رسمی مهدی فرجی
شروع به کار مجدد
دوبیتی های پینه بسته
اي واي مادرم...
شعروگرافي گیسوی پریشان تو ...
شعروگرافي پاييز
اگر مرگ نبود
روزی خواهم آمد
بهار زندانی
توهين به رسول مهرباني
زندگی نامه سهراب سپهری
شعر محبت آمیز از وحشی بافقی
چه احمقانه سزاوارِ بودنی با من