مى سزد گر ساقى امشب باده در ساغر بريزد(ولادت امام موسي كاظم(ع) )
تا کی دل من چشم به در داشته باشد
ای کاش کسی از تو خبر داشته باشد
آن باد، که آغشته به بوی نفس توست
از کوچه ما، کاش گذر داشته باشد
هر هفته سر خاک تو می‌آیم و اما
این خاک اگر قرص قمر داشته باشد
این کیست که خوابیده به جای تو در این خاک
از تو خبری چند مگر داشته باشد
آن روز که می‌بستی بار سفرت را
گفتی به پدر، هر که هنر داشته باشد
باید برود، هر چه شود، گو بشو و باش
بگذار که این جاده خطر داشته باشد
باید بپرد هر که در این پهنه عقاب است
حتی نه اگر، بال و نه پر داشته باشد
کوه است دل مرد، ولی کوه، نه هر کوه !
آن کوه که آتش به جگر داشته باشد
عشق است بلای من و من عاشق عشقم
این نیست بلایی که سپر داشته باشد
رفتی و من آن روز نبودم، دل من هم
تا با تو سر سیر و سفر داشته باشد
باید برود، هرچه شود، گو بشو و باش
بگذار که این، جاده خطر داشته باشد
رفتی و زنت، منتظر نو قدمی بود
گفتی به پدر، کاش پسر داشته باشد
گفتی که پس از من چه پسر بود و چه دختر
باید که به خورشید نظر داشته باشد
اینک پسری از تو یتیم است در این‌جا
در حسرت یک شب، که پدر داشته باشد
برگرد سفر طول کشید، ای نفس سبز
تا کی دل من چشم به در داشته باشد
مرتضی امیری اسفندقه
دوبیتی های پینه بسته 
اي واي مادرم... 
اگر مرگ نبود 
روزی خواهم آمد 
بهار زندانی 
توهين به رسول مهرباني 
شعر زندگی 
شما که سواد داری 
لولاک چشمانت 
چشم كلنگي! 
شروع به کار مجدد
شعروگرافي گیسوی پریشان تو ...
شعروگرافي پاييز
زندگی نامه سهراب سپهری
شعر محبت آمیز از وحشی بافقی