مى سزد گر ساقى امشب باده در ساغر بريزد(ولادت امام موسي كاظم(ع) )
انكحتُ… عشق را و تمام بهار را
« زوجتُ…» سیب را و درخت انار را !
« متعتُ…» خوشه خوشه رطبهای تازه را
گیلاس های آتشی آبدار را
« هذا موكلی …» : غزلم دف گرفت ، گفت
تو هم گرفته ای به وكالت سه تار را
« یك جلد …» آیه آیه قرآن ! تو سوره ای
چشمت «قیامت» است ! بخوان «انفطار» را
« یك آینه …» به گردن من هست …دست توست
دستی كه پاك می كند از آن غبار را
« یك جفت شمعدان …»؟! نه عزیزم ! دو چشم توست
كه بر دریده پرده شبهای تار را
مهریه تو چشمه و باران و رودسار
بر من بریز زمزمه آبشار را
« ده شرطِ ضمنِ … » ده ؟! …نه ! بگویید صد هزار
با بوسه مُهر می كنم آن صدهزار را
لیلی تویی كه قسمت من هم جنون شده
پس خط بزن شرایط دیوانه وار را
این بار من به بوسه ات افطار می کنم
خانم ! شكسته ای عطش روزه دار را
سیامک بهرام پرور
دوبیتی های پینه بسته 
اي واي مادرم... 
اگر مرگ نبود 
روزی خواهم آمد 
بهار زندانی 
توهين به رسول مهرباني 
شعر زندگی 
شما که سواد داری 
لولاک چشمانت 
چشم كلنگي! 
شروع به کار مجدد
شعروگرافي گیسوی پریشان تو ...
شعروگرافي پاييز
زندگی نامه سهراب سپهری
شعر محبت آمیز از وحشی بافقی
مباش آرام حتی گر نشان از گردبادی نیست
روزی آخر تو مرا شیخِ اجل میخوانی